سوات موات...

پریشبـــاحضــرت حــــاجی کـــــــرم

شوهر دختــر خــــالـه ی مــــــــادرم

چون که مـــاشین نو خـــــریـده بودن

خـدمت والـــده رسیـــــده بـــــــــودن

بعدِ یــــــه کم تــــارف و گفت شـنفت

یهو یه کاره رو بـــــــه من کرد و گـفت :

..........................................

نشستی و این همه خوندی که چی؟

توی مخت کتــاب چپوندی کـــه چی ؟

آخــــر خـونــــدن اوّل ســـخـتـیــــــه

عــلم و هــــنر مـــایـــه ی بـد بخـتیه

اونــــــا کــه اهــل دانــش و کتــابـن

بـایــد بـرن کشــکـشـونـــــو بسابـن

مــا اگـه پول گــُـــــــــنده در میــاریم

شکر خــــدا ســوات مــوات نــداریم

حاجیت توی توپخونه آش میرفوشه

تو این زمـــونـه ایـن کارا نون توشـه

هر چی بخوای از توی آش در میـاد

واسـه شــکم مشتری با سر میــاد

تـــــازه گیـــا کـه خـرجـــو بـالا دیدم

زد بــه ســرم یــه دکـــّه ام خــریدم

اگــــه خـــدا بخــواد بــاســود دکــّه

با حاج خـانوم میریم دوبــاره مکّــــه

مــــاه محــرم کــه بیاد دست کــــم

خر ج سه روز هـیـئـتـــو مـن مــیدم

حالا تو هی بشین رســــاله بنویس

هی توی روزنامه مقـــــاله بــنویس

دارن به روزنـــــامه چیا گــــیر میدن

دارن دکــــورهـــاشــونو تغییر میدن

به خاطر خـــودت میگم پسر جـــون

دوس ندارم بیفتی کـُــنج زنـــــــدون

می ترسم آخر چُپُقت چــــاق بـشه

یهـــو دهن دمـــــاغت اوراق بـشــه

بچــــه، تو که معدن عقل و هوشی

فردا بـــرو واسـتا کـــوپون فروشی

دو سال که بگذره تریلــــــــــیاردری

بـه شرط اینــکه هر روز هر روزبری

خــــیر سرت میگی نــویســنده ای

صحبت پول که میشه شرمنده ای

خلاصه اینکه اگـــــــــــه آدم بشی

ماشین میدم بری مسافـــر کشی

آخه به چیز نوشتن ام میگــن کــار ؟

برو پی یـــــه کـــــــار نون و آب دار

اونــــــایی که کــــــــار اداری دارن

بعـضـیاشــون خوب پولی در میارن

همساده یِ مارو که می شناسی

همین حاج اسکندر اسکــــــناسی

یه عـــــــالمه سکـّه رو سکّه چیده

الان دیگــــه تـــــوپ تکونش نمیده

همش باگُنـــده گُنده هــــا می پره

صد تــــای مارو با یه چک می خره

تـــو هــر اداره ای هــــواشو دارن

کلّی ام احــــترام بهش مـی ذارن

هر کی کارش گیره میاد سراغش

بعضیاجمعه هـــــا میرن تو باغش

شعر چیه ؟ کتاب کیلویی چــنده؟

ایــــن چیزارو کسی نمی پسنده

الان کــــتاب یه چیزی مثل هیچه

دوره ی مـــا دوره ی ساندویچه

شــــــاید بگی روده درازی کـردم

با اعصــــابت بیخودی بازی کردم

آخه تو ام چیزی بگــــو بـــــــرادر

همش بـــه من نیگـــــا نکن تا آخر

......................................

والده گف: زبــــــــــون این آتـیـشه

چیزی بگه بی احــــترامی مـیـشه

حاجی آقا شما بــــــــــزرگ مــایـید

اونکه باید حرف بزنه شــــــما یــیـد

وقتیکه این حرفو به حاجی می زد

یواشکی بـــهـم اشـــــــاره اومــــد

شــاید اگــــه فرصت کافی داشتم

سر به سر حاجی کرم می ذاشتم

امّا فقط بهش همینو گــــــــــفتم :

یــــــــاد ( عقاب ) خانلری می افتم

دوشنبه 15 فروردین 1390 - 8:41:52 PM